Ah cânım ağaçlar, yıllar yılı bu topraklara kök salıp, bize kol kanat gerdiniz de biz size rahat vermedik bir türlü… Dalınızı budağınızı kırmaktan usanmadık, utanmadık… Oysa durup dinleyebilseydik sesinizi, kıyar mıydık hiç? Elimizde balta, gözümüzde hırs, dalabilir miydik asırlık bedenlerinize? Bu yazıyı bir zeytin ağacının gölgesinde soluklanırken hayâl etmiştim:
BİR ÖLÜMSÜZ AĞAÇ VARMIŞ
Söylenceler hep ilgimi çeker, nerede görsem okurum.
Geçmişten bugüne gelen, yazılan, anlatılan masallar, hikâyeler…
Bir anlatıya göre tufan sonrası Nuh Peygamber, suların çekilip çekilmediğini anlamak için güvercin uçuruyor gemiden.
Güvercin bir iki uçup geliyor.
Sonuç olumsuz...
Sonra bir geliyor ki ağzında “zeytin dalı”
Nuh Peygamber ve gemidekiler anlıyorlar ki sular çekilmiş…
O gün bugündür ağzında zeytin dalı tutan güvercin barışın, huzurun, ümidin, bolluk ve esenliğin sembolü görülür.
Karşılaştığım, selamlaştığım, yapraklarını dallarını sevdiğim, altında oturup dinlendiğim zeytin ağaçları, geçmişle gelecek arasında köprü kuruyorlar yoluma…
Binlerce yıl yaşayan bu ağaçlara, “ölmez ağaç”, “kutsal ağaç”, “barış ve yaşam ağacı” demiş insanlık.
Sevmiş saymışlar hep…
O değerli tanelerinden yemişler, yağını çıkarıp kullanmışlar.
“Nasıl böyle güçlüsün, nasıl dayanıyorsun yılların yüküne, ne çok seviliyorsun güzellik?” diyorum sırtımı yasladığım güçlü ağaca.
“Size örnek olsun duruşum” diyor bilgece…
“Yılmayın, yorulmayın, dimdik ayakta durun, çalışın, çabalayın, meyve verin, dal budak sarın dünyaya”
“Sevin, sevilin, yakıp yıkmayın”
“Barış olsun diliniz, ak pak kalsın gönlünüz”
“Nasıl benim dallarım barışa uzanıyorsa, sizler de barış dalları uzatın yanınızdakine, uzağınızdakine.
Karşılıksız, çıkarsız, sevgiyle.”
“Sen hep toprağa da göğe de dal budak sar, hep yaşa” deyip sarılıyorum gövdesine…
Seni gördükçe güç alalım hayattan.
Dalların, yaprakların bizlere barışı hatırlatsın.
İnsanca yaşamayı belletsin…
Ve ben, her gün tabağıma koyduğum o kıymetli tanelerinde, ışıklı yağında, “iyi ki var zeytin ağacı” diyeyim…
İyi ki dünyamızda olmuşsun.
Hep varol.
Seni seviyoruz dalları barış taşıyan altın ağaç…
Dilek Tuna Memişoğlu
